Een hechte band in het kerkelijke gemeenschapsleven vormden de Memoriën of Broederschappen, De aanzienlijkste burgers waren in een zestal broederschappen verenigd. De broederschappen werden opgericht met vergunning van de pastoor en goedgekeurd door de bisschop, maar ook was consent nodig van schepenen en raden. Zij hadden een tweeledig doel: bevordering van de godsdienst en armverzorging. Onderlinge eensgezindheid werd aangekweekt door het houden van jaarlijkse feestelijke bijeenkomsten, het ten grave geleiden van overleden memoriezusters en broeders en het doen van gebeden en zielmissen voor de gestorvenen. Zij stichtten eigen vicariëen in de kerkgebouwen. Uit giften en legaten, koren- en boterpachten, geldrenten en thinsen werden de kosten der versiering en verlichting van het altaar bestreden en de priesters en andere kerkdienaren beloond. Ook de wekelijkse uitkering in geld en in natura aan „die rechte arme huissittende, de daghlix bider straten om Go de nyet en ghaentT, geschiedde uit deze fondsen.