De geschiedenis van de heerlijkheid Zalk en Veekaten vindt men uitvoerig beschreven door mr. G.J. ter Kuile jr. in deel XXXIV van Van Gorcum's Historische Bibliotheek, verschenen in 1948 (1).
Ter Kuile wijdt in genoemde publicatie omstandig aandacht aan de aan de binnen die heerlijkheid uitgeoefende rechtspraak, zodat de ondergetekende zich hier meent ontslagen te mogen achten van de noodzaak daar verder op in te gaan.

Het archief van het voormalige schoutambt Zalk en Veekaten werd in het jaar 1880 door het Rijksarchief in Overijssel Krachtens Koninklijk Besluit van 8 maart 1879, Staatsblad nr. 40 tezamen met de archieven van de andere Sallandse schoutambten overgenomen van de Rechtbank te Zwolle (2). In 1935 droeg het gemeentebestuur van Zalk en Veekaten nog enige achtergebleven stukken over (3).

Het archief is verre van compleet. Eerst met de tweede helft van 17e eeuw begint het wat aaneengeslotener te lopen, zij het, dat het archief tot het einde toe hiaten blijft vertonen. Deels moet dit zeker geweten worden aan de primitieve kantoororganisatie en slechte archiefzorg van het gerecht en voorts waarschijnlijk aan het regelmatig elders resideren van de schout, die dan buiten zijn eigen rechtsgebied zitting hield (4). Men kan zich voorstellen, dat wanneer de schout op een vreemde plaats rechtdag hield, hij in zo'n gevalniet altijd al zijn protocollen bij zich had, zodat gerichtshandelingen óf in een niet daarvoor bestemd protocol werden vastgelegd óf slechts voorlopig op losse bladen werden geregistreerd met uiteraard het vaste voornemen de thuisgelaten protocollen achteraf aan de hand daarvan bij te werken. Dit laatste is soms inderdaad gebeurd, zij het wel eens jaren later (5), maar even vaak zal het er niet meer van zijn gekomen. Als men over de volledigheid van de losse stukken als helemaal geen illusies meer te hebben.

De inventaris van het onderhavig archief werd reeds in 1949 door de toenmalige chartermeester drs. E. Vroom aangevat. Hoewel het jaarverslag